حقوق شهروندی زنان در ایران بین دو انقلاب
انقلاب مشروطه سرآغاز جنبش زن ایرانی برای دستیابی به حقوق خویش است. تا آن هنگام، زنان تجددخواه که ناچیز و کم‌شمار بودند، در محافل و مجالس خود به گفتگو و بررسی دربارة شرایط زندگی و موقعیت فردی و اجتماعی زن ایرانی در سنجش با زن اروپایی می‌پرداختند و به اقدامات لازم برای دگرگون کردن این وضع می‌اندیشیدند اما انقلاب مشروطه و آزادی‌های سیاسی و اجتماعی برخاسته از آن سبب شد تا این گروه از زنان بتوانند از یکسو خواست‌ها و هدف‌های خود را به پهنة جامعه بکشانند و برای دستیابی به آن بکوشند و از سوی دیگر در پیوند با جنبش عمومی تلاش کنند تا سرچشمة نابسامانی‌های جامعة ایران و راه برون‌رفت از آن را بیابند.
اما به‌رغم شکل‌گیری روند آگاهی نسبی در زنان – در دورة مشروطه -، زنان امکان طرح خواسته‌ها و مطالبات خویش را تا دهة 1320 نیافتند. تنها هنگامی که در پی پایان حکومت پهلوی اول، فضای باز آزادی و دموکراسی نسبی برای جامعة ایرانی فراهم آمد، زنان نیز امکان طرح خواسته‌هایشان را پیدا کردند و توانستند خود را در قالب تشکل‌های ویژة زنان سازماندهی کنند…
حقوق شهروندی زنان در ایران بین دو انقلاب
| ویژگی ها | |
|---|---|
| ناشر: | کتاب پارسه |
| نویسنده: | هادی نوری-صدیقه مسیب‌نیا |
| برند |
کتاب پارسه
|
